özєNєℓιм ℓєуℓα: OLMAYAN ZAMANIN SAAT KULESİNDE BEKÇİYİM**SEVGİLİM???

***HER KALP!! !YAŞADIĞI AŞK İLE ŞEKİLLENİR!!*****SENSİZ YAŞAMAKTANSA! SENİNLE BİRLİKTE ÖLMEYİ TERCİH EDERİM******SEN BENİM DÜNYAMSIN*******HAYATTA TUTUNDUĞUM TEK DALIM******SOKUL GECELERİME! BİR RÜYA OLUP DOKUN HASRETİME*****SENİN!TOPRAĞINDA BU GÜL YETİŞMEZ!BENİM TOPRAĞIMDADA SEN SOLUP GİDERSİN!******AHİRETİMİ PAYLAŞMAK İSTEDİĞİM ADAM!!!BU ÇORAK HASRET !BİR GÜN VUSLATI VURSUN******SENİN HAYALİN! RUHUMUN HEP BİR KÖŞESİNDE ASILI KALACAK!!******CANIMI YAKIYOR AŞK DEDİĞN TUZAK***KALEMİM ADINDAN BAŞKA AD YAZMAZ****BEN ROL GEREĞİ AŞIK DEĞİLİM****BEN SEVDA BÖLÜĞÜNDE KIDEMLİ ASKERİM****BEN! GİDERKEN EN ÇOK SENİ GÖTÜRDÜM****SANA KIRIK YAŞIYOR HER BİR BAKIŞIM***YIKTIĞIN HAYALLER TEK CAN YOLDAŞIM***BİTMEYEN RÜYALARIMDA HEP SEN VARSIN---------SENİNLE BAŞLADIM! BİTSİN SENİNLE!-----------------------ANLADIM SONU YOK YALNIZLIĞIN-----------------

SENSİZ GEÇEN GÜNLERİMİ****BEN GÜNDEN SAYMIYORUM

KENDİ ZARFINDA SAKLI! BİR VEDA MEKTUBUYUM

13 Ekim 2007 Cumartesi

OLMAYAN ZAMANIN SAAT KULESİNDE BEKÇİYİM**SEVGİLİM???

GECELERİN İNSANLARI
UYKUDAN YOKSUNSANIZ.
DOST BİR SES ARIYORSANIZ.
GECEDEN SABAHA YOL ALIRKEN.
AY VAKTİNDE
KONUĞUM OLURMUSUNUZ?
SİZDEN DÜŞLERİNİZİ İSTİYORUM

KARŞILIĞINDA.
AY VAKTİNDE YAZILMIŞ
ŞİİRLER TADACAKSINIZ.
YALNIZLIĞINIZ SİZİN OLSUN !
ÇOKLUĞUNUZU BENİMLE PAYLAŞIRMISINIZ?
BEN LEYLA!
AY VAKTİNDE BENİ DİNLERMİSİNİZ?

YÜREĞİME DİYORUM Kİ !
NE VAKTE KADAR
MUTLULUGU İTECEKSİN?
UYAN !
YAŞAM! ÖDENMESİ GEREKEN
KISA SÜRELİ BİR BORÇTUR.
NE VAKTE KADAR
MUTLULUĞU İTECEKSİN?
UYAN !
MUTLULUĞUN GÜLÜ
UYKUDA ÇİÇEK AÇMAZ!!!!!

KALBİMİ KIRMAK!
SUYA YAZI YAZMAK
KADAR ZORDUR.
KIRILAN KALBİMİ
KAZANMAK İSE?
GECE DOĞAN GÜNEŞE BENZER!
SEN O SUYA YAZI YAZDIN.
ŞİMDİ GÜNEŞİN DOGUŞUNU BEKLE.

*****SEN! KALBİNİ BANA ÇOK GÖRDÜN AMA
AL! BU DELİ GÖNLÜM SANA HEDİYE OLSUN*****

KALBİNDE! BANA BİR YER VER! BENİM' DİR *Dİ*YE*YE*YİM
TANIMAM SENDEN BAŞKA
Beni yanından hiç ayırma.
Gözlerim gözlerinde kalsın.
Seninle öyle doluyum ki.
Her anımda, inan sen varsın.
İstersen ver günahlarını.
Razıyım al sevaplarımı.
Koparma aşkın bağlarını.
Ellerim ellerinde kalsın.
Tanımam senden başka.
Dünyada yoktur eşin.
Sanki yıllar öncesi.
Seni görüp sevmişim.
Anla artık halimden.
Şüphe etme sevgimden.
Sensizlik bir uçurum.
Tut artık ellerimden.
Tut artık ellerimden.
Sana adadım herşeyimi.
Sen çizdin benim kaderimi.
Esirgeme benden sevgini.
Gelde bu yalnızlık son bulsun.
Selami ŞAHİN

20 KASIM 2007 /MERHABA

Bu projenin ayrıcalıklı, gönül dostları. Hacer ve Erhan hocam! Yeryüzünde iki melek olarak kabul ettiğim, iki mükemmel yürek. Sabırla, anlayışla, koşulsuz, olduğumuz gibi sevdikleri ve sevildiğimizi hissettirdikleri için sonsuz teşekkürler. Birçok bilgiye ev sahipliği yapan yüreklerini, bilgilerini bizimle paylaştıkları içinde teşekkür ederim. Asla emeklerinin karşılığını ödeyemeyiz. Hayatları boyunca sihirli bir perinin onları koruması dileğim.
Sabahcı grubum Sezer, Esma, Ayşegül, Kıymet, Yelda, Mücahit,Tuba,Nogay ve Yasin. Hepinizden farklı kavramlar öğrendim. Öğrenmek sınırsız bir kavram, sizler bu kavramı yeniden şekillendirdiniz. Hepinize ayrı-ayrı teşekkür ederim. Özellikle “Sezer’e onunla yeniden şükretmeyi öğrendim. Ona minnettarım, hayatımda çok özel bir yerin var.Hayatımdan uzaklaşıp, gitme.” “Kursumuz boyunca bize eşlik etmeye çalışan gönül dostu Çiğdem. Sırdaşı olmama izin verdiğin ve kalbimin komşusu olduğu için teşekkür ederim. Varlığınıza ihtiyacım var. Hayatımdan uzaklaşıp, gitme.” Bizlerden emeğini esirgemeyen, zorluklar karşısında engel tanımayan, “ENGEL” diye bir kavramın sözlüğünde yeri olmayan, hepimizin isteklerini önemseyen, işe girme çabalarımızda bizi destekleyen, bizlere yardımcı olmak için kendi imkanlarının sınırlarını zorlayan, proje koordinatörümüz Talat ALKAN’A teşekkür ederim. Hayatımda yalnız olduğum
sürece sizlerle birlikteyim.
YÜREKLERİYLE KONUŞAN!
GÖZLERİYLE GÜLEN!
ÖZENELİMİN TANRI MİSAFİRLERİ!
ENGEL TANIMAYIN!!
BU HAYAT HEPİMİZİN!!!
SONSUZ SEVGİ VE SAYGILARIMLA
LEYLA YANIK

YOL

Bir gün bile uzak olma, gün uzun.
Gün uzun anlatılmayacak kadar.
Trenler bir yerde uyuduğunda.
İnsanlar garlarda nasıl beklerse,
Öyle beklerim seni.
Bir saat bile gitme.
Gidersen uykusuzluk damla
Damla birikir o saatte.
Ve bir evi arayan bütün duman .
Yitik yüreğimi öldürmeye gelir beklide.
Kırılmasın, kumun üstündeki görüntün.
Göz kapakların bensiz uçmasın.
Bir dakika bile gitme sevdiğim
Bir an bile uzaklaşsan.
Dünyayı dolaşırım yalvarmak için sana.
Ya dön ya da öleyim diye.

PABLO NERUDA

SENİ SEVİYORUM

Uykusuzluk nedir bilir misin?
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı?
Gözlerini tavana dikip.
Düşündüğün oldu mu bütün gece.
Ve bütün bir gün.
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç.
Gelmeyince. Seni aramayınca.
Ölesiye ağladın mı?
Sonra çekilip en koyusuna yalnızlıkların.
Ona ait ne varsa. Bir- bir hatırladın mı?
Sen günden güne erimeyi bilir misin?
Dev bir ağacın vakarı içinde ölmeyi.
Bir teselli aramayı.
Issız parklarda, tenha sokaklarda.
Ve bütün bir şehir uyurken uzaklarda.
Deli divane yollara düşüp.
Yaslanmış bir köpek gibi.
Eskimiş bir gömlek gibi.
Atılmışlığını hissettiğin oldu mu?.
Sevmekten
Günler geceler boyunca yürümekten.
Elin ayağın yoruldu mu?
Sen yalnızlığın acısını bilir misin?
Unutulmak bir hançer gibi saplandı mı? Sırtına .
İçinde kıskançlığın zehirli çiçekleri açtı mı?
Bütün gururunu çiğneyip.
Sevdiğinin geçtiği yollarda.
Bastığı toprakları eğilip öptün mü?
Sen çaresizlik nedir bilir misin?
Sen yokluk nedir gördün mü?Yanan başını.
Duvarlara vurup parçalamak geldi mi içinden.
Sen her gün bin defa öldün mü?
Böyleyim diye ayıplama beni.
Bir gün kendimi.
Sonsuzluğun koynuna bırakırsam.
Yaralı ve yenik bir asker gibi.
Darılma.
******Unutma ki!
Her seven isimsiz bir kahramandır.
******Unutma ki İnsan;
Sevebildiği kadar insandır.

ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN

BİRAZ SEVSEN ÖLÜRMÜYDÜN!!!

SEN SIKINTIDAYSAN BEN ZORDAYIM
SEN ATEŞTEYSEN BEN KORDAYIM
BİR GÜN BU DÜNYADAN GÖÇÜP GİDERSEN
BİLKİ !BEN SENDEN ÖNCE ORDAYIM.

Gözlerim dünyayı göremez oldu.
Seni anlatmaya kelimem yetmez.
Düşününce seni gözlerim doldu.
Bırakıp gitmesen ölürmüydün.
İkimize mezar kazdın.
Hiç mi beni anlamadın.
Sen böyle olamazdın.
Biraz sevsen ölürmüydün.
Hasret , seni hasretin varken.
Gönlüme doluyorken.
Kör düğüm oluyorken yarrr.
Günlerim solmasın, hasretim olmasın.
Yüreğim dolmasın.
Biraz sevsen ölürmüydün.
Sana hayatımı vermedim mi.
Başkasında böyle aşk görürmüydün.
Canımı önüne sermedim mi.
Bırakıp gitmesen ölürmüydün.
İkimize mezar kazdın.

GÖZLERİN BİLE BENİ KANDIRIR
BİR GÜN UFUKTAN O HİÇ GELMEYECEK
SEVĞİLİYİ!!!!! HALA BEKLER.

ÖMER DANIŞ

FARKINDAMISIN!!!!!!!!!

Son günlerde ne kadar da aciz kaldık.
Bize ait cümleler kurmaktan.
Bırak seni seviyorum demeyi,
Bir günaydını bile çok görür olduk birbirimize.
Tükenen, sevgimiz mi,
Yoksa, yoksa dilimiz mi varmıyor?
Ne sen bana iyi misin diyorsun,
Ne ben sana günaydın.
Farkında mısın? Ağzımızı bıçak açmıyor.
Sebepsiz değil yavan kelimelere baş vurmamız,
Saçlarını bile taramıyorsun eskisi gibi.
Benimse içimden gelmiyor tıraş olmak.
Eskiden daha zili çalmadan açardın kapıyı.
Kokunu taa aşağılardan duydum derdin.
Özledim derdin.
Kısar gözlerini, ya sen ya sen derdin.
Öylece sarılıp kalırdık kapı eşiğinde.
Kaç gecedir,
Koltuğun bir kenarında uyuyup kalıyorum.
Öyle arttı ki son günlerde romatizmalarım.
Adeta kar yağıyor geceleri sol omzuma.
Sana ilaçlarımın yerini korkudan soramıyorum.
Ya cevap vermezsen.
Ya git kendin al dersen.
Korkuyorum işte.
Sevginin tükendiğini bilmekten korkuyorum.
Dün, ilk defa kahvaltı etmişsin beni kaldırmadan.
İlk defa çayı dün soğuk ve şekersiz içtim.
Kaç zamandır adımla seslenmiyorsun bana
Bir tabloyu meydana getiren iki unsur gibiyiz.
Senin vurdum duymazlığını.
Benim aksiliğim tamamlıyor.
Sen ayrı odadan kalkıyorsun.
Ben taa uçtaki odadan.
Bir suçlu gibi öne eğip başımızı,
Öylece geçiyoruz yanından birbirimizin.
Hiç umursamadan!
Yok yok bu böyle olmayacak.
Ya sen aç kıza telefon,
Ya ben bu böyle olmayacak.
İstersen oğlanları sen ara.
Onlar seni daha bir severler.
Kısaca ya ben gideyim, ya sen
Belki de bir zaman ayrı kalırsak,
Kim bilir belki de özleriz birbirimizi.
Bu günleri hiç düşünmeden,
O hoyrat, o pervasızca harcadığımız,
Aşkımıza nasıl muhtacım şimdi, nasıl!
Bilemezsin.
Olsun, bir müddet yemeği dışarıda yerim.
İlaçlarımı masanın üstüne geceden dizerim.
Parmağıma ip bağlarım falan.
Ya da istersen ben gideyim.
Gideyim de nereye.
Galiba yaşlanmamalı insan.
Şuç erkek veya kadın olmakta değil,
Suç dediğim gibi o hoyratça harcadığımız
Yılların bir bedeli olmalı.
Dün o filmi seyrederken ağladığını gördüm
Sanma ki fark etmedim.
Sanki ikimizin son dönemi.
Ne kadar açığa vursak ta öfkemizi,
Gem vuramasak ta alışkanlıklarımıza.
Demek ki!
Bazı şeylerin çok geç anlaşılıyormuş değeri.
Bir ara gözüm takıldı, saçlarına karışmış akların.
Benimse kış çoktan oturmuştu şakaklarıma.
Hatırlar mısın ilk yemeğe çıktığımız günü,
Nasılda elim ayağıma dolaşmıştı hani,
Hatırlar mısın,
Bir mecal kalırcasına gülüğünü,
Şimdi ise bak yüreğimiz bir mecal.
Dağ başı yalnızlıklarına mahkum ettik birbirimizi.
Ne zaman biter bu suskunluğumuz bilmem.
Ya bir ölüm anı çığlığıyla,
Sahi ben ölürsem ağlar mısın?
Bana, bana hiç sorma.
Düşünmek bile acıtıyor içimi.
Cam kesiği ağrılara gark oluyorum.
Hem benim bildiğim önce,
Erkekler ölür. O zamanda sen,
O zamanda sen kalacaksın yapayalnız.
Ne yapar, ne edersin bu koca şehirde.
Kim getirir her sabah o çok sevdiğin,
Taze fırın ekmeğini. Kim sular bahçeyi,
Kim budar yediverenlerini.
Ve kim koyar sen daha uyanmadan
Yastığına o en güzel güllerini.
Zor değil mi?
Yaşamın en zor tarafı işte.
Kolay değil alışkanlıklardan,
Bir an için vazgeçmek.
Zaten, zaten benim tek alışkanlığımda sensin.
Yok, yok senden vazgeçemem.
Zaten benim bildiğim,
Erkekler özür dilemeli ilk,
Galiba daha bir yakışıyor
Seni seviyorum demek erkeğe.
Yok yok, bu sabah kalkınca,
İlk işim sana sarılıp ve hiç yüksünmeden,
Ve kırgınlığı bir yana atıp,
Seni seviyorum demeliyim.
Seni seviyorum günaydın demeliyim.

GÜNAYDIN BİR TANEM.
SENİ ÇOK SEVİYORUM.
Canım karım. Günaydın

BEDİRHAN GÖKÇE

******KİME*NE?********

******KİME*NE?**
Seni Sevmek için ne kadar sebep varsa içimde..
İşte! Seni sevmemek için de öyle,
Seni Sevmek için ne kadar söz varsa dilimde,
Seni Yermek için!Sana Ermek için...................
Yok işte!...yok işte ................
Bir yalan uyduruyorum ben kendimce,
Kendime umutsuzluk!
Sana Umut.
Yollarıma çaresizlik düşmüş
******Eşkıya.******
Ben sana zehir zemberek bir suskunluğum.
Ben sana
Ben sana gözlerimden vurulmuşum;
Sana açılan kapıların üzerime kapanan sesinde,
Ben seni değil
Kendimi -kendimi unutmuşum;
Yaralarımın kanayan damarlarına,
Uykusuz gecelerimden kör sokaklar sürmüşüm;
Ne mutlu bana...Ne mutlu,
En çok bir yıldız kayıyor biliyor musunuz?
Bir dilek tutuyorum işte,
Ellerin oluyor...Tutunuyorum sana..
Soluksuz bir sokak lambası altında.
Şubat'a müebbet gözlerimi sunuyorum sana.

.....................Anlasana...anlasana .................

Seni Sevmek için, ne kadar sebep varsa içimde.
İşte o kadar yalan uyduruyorum kendime,O kadar yalan...
Kime ne...Kendime yalanlarla tutunuyorsam kime ne?
Kendimi sende unutuyorsam kime ne?

Sende susuyor,Sende konuşuyorsam.
Sende uyuyup! Sende uyanıyorsam,
Vuruyorsam talan olan umudun mahzenine kendimi,

..................Kime ne.....................Kime ne!
Kendimi kanatıyorsam senin düşünde!
Yalan ya da gerçek.
Sen sakın gecesiz uykularımda üşüme!

*******Ben üşüyorsam kime ne.
...canımın içi

****BedirhanGÖKÇE***kral fm**hafta içi hergün**gece 23,00-01,00*** şiire dair yürekler**

ZİGON SEHBA

Bir gün ordaydım.
Aynı yerde aynı evde.
Aynı kapıdan girdin içeri.
Tesadüf bu ya aynı anahtar kalmış bende.
Sandalyede yeleğini unutmuşsun.
Masada kahkahanı.
Mutfak da bardağını unutmuşsun.
Salonda duruşunu unutmuşsun.
Sonra yan odada hıçkırığını unutmuşsun.
Koridorda gözyaşlarını.
Kapıda çarpıp çıkışını unutmuşsun.
Bir çiçeğin zehri düşmüş oval aynaya.
O kavgada arta kalan kırık vazoyla.
İkimizin kalbi düşmüş tozlu balkona.
Duvardaki resminde gülüşün kalmış.
Son içtiğin fincanda dudak izlerin.
Portmantonun yanında gidişin kalmış.
Kapıda bıraktığın ayak izleri.
Yastığının üstünde saçını buldum.
Posta kutusunda mektuplarını.
En son dinlediğin şarkını buldum.
O hicazda kalmış göz yaşlarını.
Yazan böyle yazmış demek şarkıyı.
Nasıl anlam buldum sen olmayınca.
Neyleyim köşkü neyleyim sarayı.
İçinde salınan yâr olmayınca.

BEDİRHAN GÖKÇE

TUT ELLERİMDEN

Sırat’tan incedir sevda köprüsü.
Beraber gecelim tut ellerimden.
Niyet ak güvercin, vuslat gökyüzü.
Beraber uçalım tut ellerimden.
Gönüldeki birlik kalkandır dışa.
Aldırma ayaza, yele, yağışa.
Giden ilkbahara, gelecek kışa.
Beraber göçelim tut ellerimden.
Birleşmek uzeredir şafakla gurûp.
Korku beklenilmez kapıda durup.
İster zehir olsun, isterse şurup.
Beraber içelim tut ellerimden.
Çağır hayallerin en ötesini.
Yakından duyarsın aşkın sesini.
Sonsuz mutluluğun penceresini.
Beraber açalım tut ellerimden.
Hatırla kaybolan hatıraları.
Elmastan ışıklı, altından sarı.
Zaman tortusundan işte onları.
Beraber seçelim tut ellerimden.
Süphe “başlangıc”tır, karar “nihayet”.
Zamanı zamana etme şikayet.
Kaçmak kurtuluştur diyorsan şayet.
Beraber kaçalım tut ellerimden.

ABDURRAHİM KARAKO**(BEDİRHAN GÖKÇE)

AYRILIK’DA SEVDAYA DAİR!

Dilersen şimdilik gidebilirsin.
Kapıya kadar sana eşlik ederim.
Sonra çekilirim odamın yalın köşesine.
Anılarıda yanına alabilirsin.
Düşlerimle özgür olabilirim kendimce.
Dilediğimce seni sarıp sarmalaya bilirim.
Hayır! Deme şansın kalmayacak.
Hadi uzatmadan sen git artık.
Ayrılık da sevdaya dair.
Ben sineme çekerim.
Dur bir dakika.
Gözlerindeki o anlamlı bakıştan.
Bir son bakış daha ala bilirmiyim?
Daha gitmeden özledim seni.
Hazır bakmışken.
Birde o sıcak sarılışından ala bilirmiyim?
Yok- yok kalsın!
Galiba çok oluyorum.
Sarılsan! Alamam kendimi senden.
Dur diye bilirim.
Ayrılık da sevdaya dair.
Gururumu incite bilirim.
Zaten ne geldiyse başımıza.
Hep gurur ettiğimizden.
Gurur değimli bizi ayrılığa sürükleyen.
Biraz düşünmeliyiz bence.
Neyse!Güzel sevgilim.
Yollarımızın son durağına geldik ya .
Artık anlamı yok hiçbir şeyin.
Ayrılık da sevdaya dair.
Yorgun yüreklerimizin.
Son dakikaları bunlar.
Sen! Gittiğinde ben koşar giderim.
Artık dudağımdaki son susayışım.
Beklide bu hayata son mırıldanışım.
Hadi! Gitmeden son bir kere daha.
Bilmeni istediğim bir şey var.

AYRILIK DA SEVDAYA DAİR.
Ama ben ! Seni hep sevdim.

ATİLLA İLHAN

SOL YANIM ACIYOR ANNE

Merhaba anne,
Yine ben geldim.
Merak etme okuldan çıktımda geldim.
Annelerde babalar gibi merak eder mi bilmiyorum ama
Ali "Okula gitmezsem annem çok kızar,
merak eder" demişti de
Onun için söylüyorum.
Geçen hafta öğretmen,
Sağ elimde sarımsak,
Sol elimde soğan dedirte dedirte
Öğretti sağımı solumu.
Ben biliyorum artık anne sağım neresi,
solum neresi.
Ağrıyan yanımın neresi olduğunu.
Şimdi iyi biliyorum anne.
Hani geçen geldiğimde
Şuram acıyor işte şuram demiştim de
Bir türlü söyleyememiştim ya acıyan yanımı anne
Bak şimdi söylüyorum Şuram işte,

****SOL YANIM ACIYOR ANNE.*****

Hem de her gün acıyor anne her gün.
Dün sabah annesi
Ayşe'nin saçlarını örmüştü.
Elinden tutup okula getirdi.
Yakası da danteldi.
Zil çalınca öptü, hadi yavrum sınıfa dedi.
Bende ağladım,
Ağladım hiç de utanmadım.
Öğretmen ne oldu dedi.
Düştüm dizim çok acıyor dedim.
Yalan söyledim anne.
Dizim acımıyordu ama
Sol yanım çok acıyordu anne.
Bugün bende saçım örülsün istedim.
Babam ördü ama onunki gibi olmadı.
Dantel yaka istedim.
Babam "Ben bilmem ki kızım" dedi.
Bari okula sen götür dedim.
"kızım, iş" dedi. Bende banane dedim, ağladım.
"kızım, ekmek" dedi babam.
Sustum ama okula giderken yine ağladım anne.
Ha bide sol yanım yine çok acıdı anne.
Herkesin çorapları bembeyaz, benimkiler gri gibi.
Zeynep "annem beyazlara renkli çamaşır katmadan yıkıyormuş" dedi.
Babam hepsini birlikte yıkıyor.
Babam çamaşır yıkamasını bilmiyor mu anne?
Uff babam, her gün domates peynir koyuyor beslenmeme.
Üzülmesin diye söylemiyorum ama
Arkadaşlarım her gün kurabiye,
Börek, pasta getiriyor.
Biliyorum babam pasta yapmasını bilmez anne.
Hava kararıyor, ben gideyim anne.
Babam bilmiyor kaçıp kaçıp sana geldiğimi.
Duyarsa kızmaz ama çok üzülür biliyorum.
Kim bozuyor toprağını,
Çiçeklerini kim koparıyor.
İzin verme anne ne olur toprağına el sürdürme.
Eve gidince aklıma geliyor,
Bide bunun için ağlıyorum anne.

****Bak kavanoz yanımda,
Toprağından bir avuç daha alayım.
Biliyor musun anne her gelişimde aldığım topraklarını
Şu kavanozda biriktirdim.
Üzerine de resmini yapıştırıp başucuma koydum.
Her sabah onu öpüyor kokluyorum.
Kimseye söyleme ama anne
Bazen de konuşuyorum onunla.
****Ne yapayım seni çok özlüyorum anne.

Ha unutmadan,
Öğretmen yarın anneyi anlatan bir yazı yazacaksınız dedi.
Ben babama yazdıracağım.
Öğretmen anlarsa çok kızar.
Ama banane kızarsa kızsın.
Ben seni hiç görmedim ki.
Neyi, nasıl anlatacağım anne.
Senin adın geçince sol yanım acıyor anne.
Hiç bir şey yutamıyorum.
Bazen de dayanamayıp ağlıyorum.
Kağıda da böyle yazamam ya anne.
Ben gidiyorum anne,
****TOPRAĞINI ÖPYİM**
SENDE RÜYAMA GEL
BENİ ÖP.*****
Mutlaka gel anne.
Sen rüyama gelmeyince.
Sol yanımın acısıyla uyanıyorum anne.

****SOL YANIM ACIYOR ANNE.*****

İşte tam şurası,
Sol yanım çok acıyor anne.
Seni çok özledim,
Anne çook..

BEDİRHAN GÖKÇE

ZATEN BÜYÜK AŞLARIN ADAMI OLAMAZDIN SEN!!ADRESİM YALNIŞTI KAHRAMANIM YANLIŞTI!!!

*****“İhanet Makamında” vedalardan.“Hasret Makamından” sevdalardan.Ve “Asi Makamından” isyanlardan.Süzülen duyguların. Çığlık gibi kanayan şiirleri bunlar.Bir yerde buz yastıkların.Bir yerde taş duvarların.Bir yerde karanlık gecelerin.Bir yerde sırtımıza saplanan hançerlerin.İpek mendil olup gizlediği gözyaşlarımızın.En saf sığınağı bu mısralar.

******Evet! Herkes bir yerde mutlaka ağlar.Ama unutmayın ki;“Erkekler Hep Yalnız Ağlar...

******Kimi zaman dönüşü olmayan bir meleğin.Kimi zaman zehirli bir çiçeğin.Kimi zaman yasak bir sevdanın.Kimi zaman ulaşılmaz bir kadının,Ardından ağlar…Ve işte o zaman Ahmet Selçuk ilkanO asi yürek,Bu yangınları,Sayfa- sayfa kitaplara.Satır- satır şarkılara.Mısra –mısra şiirlere koyar…
İşte o yangınlardan yepyeni alevler…Ve yıllanmış volkanlar…

*******İŞTE GİDİYORSUN!
Merdivenlerde bir ölüm sesizliği.
Dışarda kül renginde yağmurlar.
Üzerinde en çok sevdiğim çeketim.
**********En acısı!
Unut gitsin der gibi ıpıslakkirpiklerin.
Ve ilk defaBu kadar aceleci.
Ellerin, ayakların,gözlerin.
Söylenecek ne varsa bitti-doğrudur.
Artık bu saatler.
Kanadı kesik bir sevdanın,
Kalemi kırık bir aşkın.
Ve sayfaları yanık bir romanın sonudur.

******İşte gidiyorsun!
Ellerinle açtığın bütün kapıları kapayarak.
Hayat verdiğin odalardan gölgeni de alarak.
Ve sürgüne verip bütün düşlerimi.
Dağ gibi bir adamı yakarak.
Anlıyorum bu suskunluk.
Bir aşkın açılmamış son mektubudur.
Geride bıraktığın.
Saksıda bir gelin çiçeği.
Masada küskün bir anahtar.
Yüreğimde parmak izlerin.
Ve cevapsız yüzlerce sorudur.

*****İşte gidiyorsun!
Dikerek gözlerime o mağrur bakışını.
Yıllardır düşlediğin zaferi kutlayarak.
Ve bir masum veda gibi sokulup yanıma.
Ellerinle yüreğimi parçalayarak.
Tarihte bugün.
Aylardan eylül.
Günlerden hüzün.
Saatlerden ondur.
Sen kazanmayı.
Ben kaybetmeyi seçtim.
Anlıyorum.
Bu ikimiz için artık sondur.

****İşte gidiyorsun! Ve biliyorsun!
Birazdan sol yanıma düşeceğim.
Yaramın olduğu yana.
Vurduğun yere yani.
Ne de olsa ayrılık acıdır zordur.
İşte karşında.
Ağır yaralı bir adam.
Bir avuç gözyaşı.
Ve ihanet makamında bir şarkı.
Suç mahallinde.
Senden kalan son delil budur.

***Git!***Hadi git! ****Vazgeçilmezim.
Şunu bil ki.
Dünyada bütün mezarlıklar.
Senin gibi vazgeçilmezlerle doludur…

AHMET SELÇUK İLKAN

YARINLAR HEP BÖYLE OLUR YARINSIZ SEVDALARIN

*****Yarın gideceksin.
Ayrılığın simsiyah bayrakları sallanıyor saçlarından.
Ellerinde kelepçesi yalnızlığın.
Kara gömleğini giymiş, acılar pusuda.
Dudakların vedaya hazır.
Bu aşkın son perdesi asılı kirpiklerinde.
Ve son darbesi, yüreğime inecek son bir sözün.
Gözyaşlarına karışacak.
Buğulu bir allaha ısmarladık.
Yarın gideceksin.Bulutların mavisi gidecek.
Düşlerin pembesi sönecek.
Ve bütün yeşillerbana küsecek biliyorum.
Sensizliğin gölgesi vuracak,
Yürüdüğüm her sokağa.
Zamansız bir yağmur ıslatacak gözlerimi.
Ezberlenmiş şiirler kesmeyecek beni.
Şarkılara sıgınacağım,sığmasamda hiçbir şarkıya.
Ve bir bebek ölüsü yüreğim.
Gömülecek hatıralar.
Yarın gideceksin.Ve dönmeyeceksin.
Ama beni soranlara. İyi olduğunu söyleyeceğim.
DÖNECEĞİNİ!!.Oysa.
Yepyeni insanlar girecek artık hayatına.
Yepyeni adresler.
Belki de yepyeni bir sevgili.
Ve en acısıda.
Saçlarında, avuçlarında, teninde.
Artk benim değil hep onun eli.
Yarın gideceksin.
Zaten dağların dağlara kavuşmasıydı gelişin.
İmkânsızın ihtilâliydi.
Yasağın kıyametiydi.
Ve bir martının balığa aşkıydı sevdamız.
Çölün denize varmasıydı.
Güneşin yıldızları kucaklaması.
Ve bugün yaşadığımızsa.
İşte o aşkın son sayfası.
Yarın gideceksin.
Son kez ıslanacağım o sağnak bakışlarında.
Son kez ısınacak ellerim o buz avuçlarında.
Sonra bıraktığın çay bardaklarında dudağında.
Kahve fincanlarında parmaklarını.
Omuzumda saçlarını arayacağım.
Ve belkide ilk defa çoçuklar gibi ağlayacağım.
Göreceksin, daha ilk adımda.
Sen dolu bir kalp duracak.
Yerde menekşeler.
Gökte yıldızlar KARARACAK.

VE İKİMİZDEN GERİYE SADECE.
MÜEBBET BİR HASRET KALACAK.

AHMET SELÇUK İLKAN

İKİMİZDE ARTIK YARALI ASKERİZ

İkimizde yaralı askeriz artık.
Ve ikimiz kaybettik bu savaşı.
Birimiz yüreğinden vuruldu.
Birimiz sırtından.
Birimizde geç bir pişmanlık.
Birimizde acı bir göz yaşı.
Söyle kim,artık kim yaralarımızı saracak.
Boşuna beklemek yarınları boşuna.
Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.
İkimizde yaralı askeriz artık.
Kan kaybından aşkımızın bütün umutları.
Ve günlerdir komada hayatımızın o en bebek.
O en çocuk duyguları.
İşte son nefeste sevdamız.
İşte mutluluğun ölüm fermenı.
Bir yol kalmadı artık yarınlara çıkacak.
Artık hiçbir şey .Ama hiç bir şey.
Eskisi gibi olmayacak.
İkimizde yaralı askeriz artık.
Ve ikimizin gücü kalmadı yeniden savaşacak.
Bak üstümüzde kapkara bir bulut.
Elimizde ne cephane ne umut.En güzeli.
Unut beni vefasızım unut.Görüyorsun.
Gemimiz su aldı battı batacak.
Artık hiçbir şey.
Ama hiçbir şey.Eskisi gibi olmayacak.
İkimizde artık yaralı askeriz.
Ve ikimizin bütün yolları kapalı.
Ve bütün köprüleri koptu kopacak.
Ne günâhsız ellerin kaldı ellerimi tutacak.
Ne de masum gözlerin var artık yüzüme bakacak.
İşte üstümüzde göçmen kuşları.İ
şte içimizde hiç susmayan ayrılık çanları.
Benim de gücüm yok artık her anı böyle yaşayacak.
Ne yapsam boş acelecim boş.
Artık hiçbir şey.Ama hiçbir şey.
Eskisi gibi olmayacak.
İkimizde yaralı askeriz artık.
Ve ikimiz darmadağın yıkık perişan.
Birimizin yağmalanmış bütün duyguları.
Birimizin kör topal artık bütün yarınları.
Ve işte aşkımızın son fotoğrafı.
Benim elimde bir teslim bayrağı.
Senin boynunda bir ihanet madalyası.
Yıllarca hep böyle asılı kalacak.
Artık hiçbir şey.Ama hiçbir şey.
Eskisi gibi olmayacak.
İkimiz yaralı askeriz artık.
Ve ikimiz darmadağın yıkık perişan.
Birimizin yağmalanmış bütün duyguları.
Birimizin kör topal artık bütün yarınları.
Ve işte aşkımızın son fotografı.
Benim ellerimde bir teslim bayrağı.
Senin boynunda bir ihanet madalyası.
Yıllarca hep böyle asılı kalacak.
Artık hiçbir şey.Ama hiçbir şey.
Eskisi gibi olmayacak.

AHMET SELÇUK İLKAN

AH KORSAN YÜREKLİM! SON ŞİİRİMİ MEZAR TAŞIMA YAZDIM! VE SENİ GÖMDÜM ORAYA! İÇİM KAN AĞLAYARAK!!

SEN BU ŞİİRİ OKURKEN !!
Sen bu şiiri okurken .
Ben çoktan bu şehirden gitmiş olacağım.
Artık ne özlemlerimi duyacaksın bıçak yarası.
Ne de telefonların çalacak gece yarısı.
Ve bu zavallı yüreğim olmayacak artık.
Kaprislerinin hedef tahtası.
Seni! sana!
Beni bir akıl hastanesine bırakıp.
Gideceğim bu şehirden.
Nasılsa kavuşamadım sana.
Nasılsa dudaklarının kıyısına varamadım.
Nedense bütün çıkmaz sokaklar adresim oldu.
Ve nedense bütün kırmızı ışıkları üzerime yaktın.
Ne ettimse, ne yaptımsa.
Bir türlü sana yâr olamadım.
Artık adressiz.Işıksız.
Ve öylesine ıssızım.
Dünlerin kadar eski.
Verdiğin acılar kadar paslıyım.
İşte çıkıp gidiyorum hayatından.
Nasılsa fark etmez artık senin için.
Belki çok şanslı.
Belkide en yaslıyım.
Artık.
Pusulam hasreti.
Saatimde yalnızlığı.
Ve takvimler sensizliği gösteriyor bana.
Neylersin.
Yolcu yolunda gerek.
Belki bundan sonra.
Belki senden sonra
Adam olur bu" asi yürek."
Ve dersini alır da bu sevda'dan.
Bir daha.
Boyundan büyük denizlere.
Asılmaz kürek.
Yarın bu saatlerde.
Ben yollarda olacağım.
Sen kimbilir kaçıncı uykunda .
Masal mavisi bir rüyada .
Ve elbette.
O korsan yüreğin, yine pusuda.
Oysa, ilk defa sesimi duymayacaksın.
Sitemlerim sahipsiz.
Soruların cevapsız kalacak.
Belkide ilk defa içini kemirecek yokluğum.
Tanımadığın bir korku içini saracak.
Ve ilk defa kendinle hesaplaşacaksın.
Ne oldu?
Ne oluyor?
Ne olacak?
Sonra bir gözün kör.
Bir kulağın sağır.Bir ayağın kırık.
Bir kolun kesik.Düşeceksin yollara.
Yani baştan başa yarım.
Yani baştan başa eksik.
Bütün duvarlar üstüne yıkılacak.
Belki ilk defa.
"Unutuldum"diyerek için sızlayacak.
Ve sen bu şiiri okurken .
Ayrılığımız çoktan başlamış olacak.
Belkide son tesellin.
Sana yazdığım "bu son şiir" olacak.
Ve kimbilir.
Uutulmuş bir gecenin tam ortasında.
Baş ucundaki bir radyoda.
Ukusuz bir şair.
Yüreğini çınlatacak.
Ve bir daha fısıldayacak kulaklarına.
Sana adanmış bu satırları.
" Sakın unutma!
Bütün şehirler uyur.
İstanbul uyumaz.
Ve bir gün .

Bütün sevenlerin unutur seni.
AMA BU ŞAİR YÜREK
ASLA UNUTMAZ..."

AHMET SELÇUK İLKAN

ERTELENMİŞ SÖZCÜKLERİMSİN

Ertelenmiş sözcükler var dilimde.
Buruşmuş bir kağıdın içinde duygularım.
Gecikilmiş bir aşk yazılı, köşeye atılan kağıtta.
Hiç bir şey için geç değil belki.
Belki şimdi tam zamanı.
Bir de yürek sözden anlasa.
Her gün bir sonrasına ertelenir itiraflar.
Bir kaçış ki bu, insanı kendinden eder.
Sorular döner beynimin içinde.
Beynin içinde satır_satır işlenir duygular.
Bir gün sonraya ertelenir her gün.
Bir yaprağı yere düşüşü gibi olabilsem.
Ağır ağır süzülsem her şeyin farkında olarak.
Bir şelale gibi olsam.
Coşkunca düşsem arzularımın yüreğine.
Korkularımı erteleye bilsem bir anlığına.
Her gün koskoca bir yaşam ertelenir oysa.
Sözcüklerin ucuna yüklüdür yaşam.
Kendimin, kendimle savaşı bu.
Kendimle! Ertelenmiş sözcüklerimin savaşı bu.
Korkularımızın esiri olmuşuz.
Ertelenmiş bir yaşam var sırtımızda.
Ertelemiş sevdalar yaşarız.
Ertelenmiş dostluklar.
Ertelenmiş kendini buluşlar.
En çokta yüreğimizdeki parıltıları erteleriz.
Oysa sevmek, daha kolay gözükür korkmaktan.
Sevsek hesapsızca.
Aşık olsak ertelemeden yüreğimizdekileri.
Sözcükler aksa billur bir su gibi.
Ertelemesek yaşamımızı.
Belki olacak ertelemesiz yaşayışlar.
Bir umut ışığı yanar yürekte.
Umudu erteleriz bu sefer.
Umudu erteleriz bir sonraki güne.
Ertelenmiş bir umudun sırtına yüklemişiz korkularımızı.
Ertelenmiş sözcüklere saklamışız yüreğimizi.
Ertelenmiş bir var oluş yaşarız.
SERKAN GÜLLER

*****GİTME

****Gitme! Sana muhtacım.
Gözümde nursun. Başımda tacım, muhtacım.
*****Beni! Öldür öyle git.
Yaşamam için, senin sevgine muhtacım.
Muhtacım gözlerine, muhtacım sözlerine.
Ruhumu ısıtacak, sımsıcak nefesine!
********Gitme! Şimdi bomboş ellerim.
Seni çağırır, yaşlı gözlerim muhtacım.
*******Beni öldür öyle git...
Yaşamam için ,senin sevgine muhtacım.
******Sensiz, bir dünyadayım
Gerçekten uzak ,bir rüyadayım. Muhtacım.
Beni sensiz dünyadan. Sonsuz rüyadan, uyandırda git. Muhtacım.Muhtacım gözlerine,muhtacım sözlerine .
Ruhumu ısıtacak ,sımsıcak nefesine gitme.....
******Gitme sana muhtacım......
Gözümde nursun,başımda tacım. Muhtacım
**** Beni öldür öyle git... Yaşamam için, senin sevgine muhtacım.
Selami ŞAHİN

***AŞK! ATEŞ VE SU

Su, ateş ve aşk dost olmuşlar ve birlikte zaman geçirmeye başlamışlar. Birbirlerine öylesine alışmışlar ki, su ateşsiz bir yere gidemez olmuş, ateş suyu görmeden uyanamaz olmuş, aşk ateşsiz yürüyemez olmuş, su aşksız akamaz olmuş. Zamanla aralarına ayrılığın girmesinden endişelenmişler, birbirlerini kaybetmekten korkar olmuşlar. Baş başa oldukları bir gün, kaybolurlarsa birbirlerini nasıl bulabileceklerini anlatmaya karar vermişler. Ateş ve aşk, suya sormuşlar:"Kaybolursan seni nasıl bulacağız?" "Nerede bir şırıltı duyarsanız, beni orada bulabilirsiniz" diye cevap vermiş su. "Peki," demiş ateş ve aşk, "seni bulduğumuzda bizi hayli özlemiş de olacağına göre güzel bir karşılama hazırlarsın değil mi?" "Elbette!" demiş su şırıltıyla. Serin damlalarıyla ateşim omzuna dokunmuş: "Dostum ateş, sen geldiğinden içim öyle ısınır, öyle ısınır ki, sevincimden buharlaşır, uçarım, göğe yükselir, bulut olurum." Ateş bu cevaba çok sevinmiş, daha bir hararetle yanmaya başlamış. Sonra su küçük mavi gözlerini aşka çevirmiş: "Sevgili dostum aşk, seni görür görmez koynuma alırım. Birlikte dere tepe gezeriz, ırmaklara katılır ve denizlere varırız. Biliyorum ki, akışım aşkla olursa şırıltılarım daha güzel olur! Aşkla aktığım ırmaklara hayat götürürüm. Aşkla vardığım denizlerin mavisi bir başka olur." Aşk bu cevabı çok beğenmiş. Sonra aşk ve su, ateşe sormuşlar; " Seni yitirirsek nasıl buluruz?" "Nerede bir duman görürseniz, bilin ki ben oradayım" demiş ateş de. "Pek’i sen bizi nasıl karşılayacaksın?" demiş aşk ve su. Ateş önce sıcacık bir gülümseme ile suya cevap vermiş: "Dostum su, sen geldiğinde hemen sönerim, senin dostluğunun hatırına yok olur, duman olurum." Ateş bu cevabını çok sevmiş, daha bir hararetle yanmayı sürdürmüş. Ateş sonra alev -alev dudaklarıyla aşka konuşmuş: "Sevgili dostum aşk, sen geldiğinde daha da içten tutuşurum. Elinden tutup insan kalplerine varır ve aşıkların kalbine kıvılcımlar taşırız. Çok iyi biliyorsun ki, ben sen olmaksızın yakamam. Sen yanımda olmasan, alevlerimiz kimsenin kalbine düşmezdi." Sonunda sıra aşka gelmiş. Ateş ve su birlikte sormuşlar: "Peki sevgili aşk seni kaybedersek, nasıl bulabiliriz? Aşkın cevabı oldukça düşündürücüymüş: "Beni kaybederseniz, bir daha asla bulamazsınız."

ATEŞ VE SU

Ateş! Bir gün Suyu görmüş. Yüce dağların ardında sevdalanmış onun deli dalgalarına. Hırçın- hırçın kayalara vuruşuna. Yüreğindeki duruluğa. ATEŞ! “Gel sevdalım ol. Hayatıma anlam veren mucizem ol.” SU! Dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa. Al yüreğim sana armağan demiş. Sarılmış ateşle, su birbirlerine sıkıca. Kopamamacasına. Zamanla su “buhar” olmaya. Ateş! Kül olmaya başlamış. Ya kendisi yok olacakmış ya da aşkı. Baştan alınlarına yazılmış olan kaderi de, yüreğindeki kederi de. Alıp gitmiş uzak diyarlara su!. Ateş kızmış! Ateş yakmış ormanları. Aramış suyu diyarlar boyu, günler boyu, geceler boyu. Bir gün gelmiş. Suya varmış yolu. Bakmış o duru gözlerine suyun. Biraz kırgın, biraz hırçın ve o an anlamış. Aşkın bazen gitmek olduğunu. Ama gitmenin yitirmek olmadığını. Ateş durmuş- susmuş-sönmüş aşkıyla. İşte o zamandan beridir ki. Ateş-sudan, su-ateşten kaçar olmuş. ATEŞİN YÜREĞİNİ SADECE SU! SUYUN YÜREĞİNİ SADECE ATEŞ! ALIR OLMUŞ

AŞK VE ZAMAN

Bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış. Aşk, mutluluk, üzüntü, bilgi ve diğerleri. Bir gün adanın batmakta olduğu duygulara haber verilmiş. Bunun üzerine hepsi, adayı terk etmek için sandallarını hazırlamışlar. Aşk adada en sona kalan duygu olmuş. Çünkü mümkün olan en son ana kadar beklemek istemiş. Ada nerdeyse batmaya az zaman kalası. Aşk yardım istemeye karar vermiş. ZENGİNLİK! “ Büyük ve ihtişamlı” teknesiyle geçerken. AŞK! “Beni de yanına alır mısın? Zenginlik” diye sormuş. ZENGİNLİK! –hayır alamam. “Teknemde çok fazla altın ve gümüş var. "Senin için yer yok” demiş. AŞK! Çok güzel bir yelkenlinin içindeki kibirden yardım istemiş, bu kez. AŞK! “ Lütfen bana yardım et !” KİBİR! Üzgünüm. Sırılsıklamsın ve yelkenlimi mahvede bilirsin.” ÜZÜNTÜ yakındaymış ve aşk bu seferde ona dönerek, “ÜZÜNTÜ seninle gelsem” diyecek olmuş. ÜZÜNTÜ! Of. “ Aşk o kadar üzgünüm ki! Yalnız kalmaya ihtiyacım var.” MUTLULUK'TA! Aşk’ın yanından geçmiş ama o kadar mutluymuş ki Aşkın çağrısını bile duymamış. Aşk birden bir ses duymuş. “ Gel Aşk! Seni yanıma alacağım” Bu Aşk’tan daha yaşlı birisiymiş. Aşk o anda kedini öyle şanslı ve mutlu hissetmiş ki. Onu yanına alanın kim olduğunu sormayı akıl edememiş. Yeni bir kara parçasına vardıklarında aşka yardım eden yoluna devam etmiş. Ona ne kadar borçlu olduğunu fark eden AŞK! BİLGİYE sormuş. AŞK!“ Bana yardım eden kimdi? BİLGİ! o “ZAMAN'DI, diye cevap vermiş. Aşk! “ZAMAN'MI Neden bana yardım etti ki!” diye sormuş, şaşırarak aşk. BİLGİ gülümsemiş! ÇÜNKÜ! SADECE ZAMAN, AŞK’IN NE KADAR BÜYÜK OLDUĞUNU ANLAYA BİLİR.

AŞK VE ÇILĞINLIK

**Dünya yaratılmadan, insanlar dünyaya ayak basmadan önce, iyi huylar ve kötü huylar ne yapacaklarını bilmez vaziyette dolanıyorlarmış. Bir gün, toplanmışlar ve her zamankinden daha fazla canları sıkkın oturuyorlarken, SAFLIK! ortaya bir fikir atmış; “NEDEN SAKLAMBAÇ OYNAMIYORUZ?”ve hepsi bu fikri beğenmiş,hemen ÇILGINLIK bağırmış. “BEN EBE OLMAK İSTİYORUM!” ve başka hiç kimse ÇILGINLIĞI arayacak kadar çıldırmadığı için, ÇILGINLIK bir ağaca yaslanmış ve saymaya başlamış, 1,2,3,4…ÇILGINLIK saydıkça, iyi huylarla kötü huylar saklanacak yerler aramışlar; ŞEFKAT! AY'IN boynuzuna asılmış. İHANET! Çöp yığınının içine girmiş. SEVGİ! Bulutların arasına kıvrılmış. YALAN! Bir taşın altına saklanacağını söylemiş ama yalan söylemiş. Çünkü bir gölün dibine saklanmış. TUTKU! Dünyanın merkezine gitmiş; para hırsı bir çuvalın içine girerken çuvalı yırtmış… ÇILGINLIK hala saymaya devam ediyormuş, 79, 80,81, 82… AŞK! IN dışında, bütün iyi ve kötü huylar o ana kadar zaten saklanmış, AŞK karasız olduğu gibi, nereye saklanacağın da bilmiyormuş… Bu bizi şaşırtmamalı, çünkü hepimiz aşkı saklamanın ne kadar zor olduğunu biliriz. Ve ÇILGINLIK 95, 96, 97’ye gelmiş ve 100’e vardığı anda, Aşk sıçrayıp güllerin arasına girip, saklanmış. ÇILGINLIK bağırmış “önü arkam, sağım, solum sobe, geliyorum!”Arkasını döndüğünde, ilk önce TEMBELİ görmüş, o ayaktaymış çünkü saklanacak enerjisi yokmuş. Sonra ŞEFKAT'İ AY'IN boynuzunda görmüş ve İHANETİ çöplerin arasında, SEVGİ'Yİ bulutların arasında, YALAN'I gölün dibinde ve tutku’yu dünyanın merkezinde, hepsini birer -birer bulmuş. Sadece biri hariç. ÇILGINLIK umutsuzluğa kapılmış, en son saklı kişiyi bulamamış. Derken HASET, Aşk bulunamadığı için haset duyarak, Çılgınlığın kulağına fısıldamış; “Aşkı bulamıyorsun, çünkü o güllerin arasında saklanıyor.” Bunun üzerine ÇILGINLIK çatal şeklinde tahta bir sopa almış ve güllerin arasında çığlınca saplamış, saplamış, saplamış… Ta ki yürek burkan bir haykırma onu durdurana kadar. Bu acı haykırıştan sonra, AŞK elleriyle yüzünü kapayarak ortaya çıkmış, parmaklarının arasından sicim gibi kan akıyormuş gözlerinden. ÇILGINLIK, AŞK'I bulmak için heyecandan onun gözlerini çatal sopa ile kör etmiş… Yaptığına pişman olmuş bir şekilde “ Ne yaptım ben?” diye bağırmış. “ Seni kör ettim. Nasıl onarabilirim?” AŞK cevap vermiş: “ Gözlerimi geri veremezsin. Ama benim için bir şey yapmak istersen, benim kılavuzum olabilirsin.” Ve o günden beri, AŞK’ın gözü kördür ve o günden beri ÇILGINLIK da her zaman onun yanındadır…

GÜL BAHÇESİ

Bir gezginin yolu, günün birinde bir bahçeye varmış. O bahçede yalnız gül yetişirmiş. Birbirinden naif ve zarif güller varmış. O güller kadar zarif ve latif bir kadın, kapı önünde durup bahçeyi seyrediyormuş. GEZGİN --kadına hayranlıkla ve saygı ile yaklaşıp kendisini takdim etmiş ve ondan adını bağışlamasını istemiş. KADIN—Bana “sevgi” derler. GEZGİN—Sevgi burada yalnız mı oturuyorsunuz? SEVGİ—Hayır, eşimle beraber oturuyoruz. Ona “ilim” derler. Şuanda bahçede çalışıyor. Bıkmaz, yorulmaz bir kişidir. GEZGİN—bahçeyi dolaşmama izin var mı? SEVGİ—Hay-hay… Lütfen ayakkabılarınızı çıkartın da “saygı” dediğimiz şu mestlerden giyiniz. Onlar öylece konuşurken “ ilim” çıka gelmiş. Bahçeyi birlikte dolaşmaya karar vermişler. Sevgi önde, ilim ve gezgin arkadan yürüyorlarmış. Her gülün bir adı varmış. “ MUTLULUK, HOŞGÖRÜ, SABIR, KANAAT, ADALET, İRADE, ŞEFKAT, MERHAMET, AKIL, HİKMET, KUDRET, SAMİMİYET, TEVAZU, FAZİLET.” Bu kadar çeşitte ve bu kadar yoğunlukta güzellik. Bu kadar bakım ve özen böylesine bir düzen karşısında heyecanlanarak hayrete düşen gezgin. Bahçıvan “ilim” efendiye sormuş. -----Siz hangi gülün, hangi isim olduğunu karıştırmıyor musunuz? İLİM-- bazen şaşırdığım oluyorsa da “ sevgi” hemen yardımıma koşuyor ve bana doğru ismi hatırlatıyor. GEZGİN—güllerin yetiştiği bu toprağın bir özelliği var mı? İLİM—özelliği olup olmadığını bilmiyorum. Bu toprağı bize “ Vefa ” adında bir dostumuz getirir. Vefa dostumuzun dediğine göre, ÖRNEĞİN: Merhametli bir insan görünce, ondan oluşan toprağı bize getirir. Bizde onu “merhamet gülünün” altına sereriz. Veya şefkatli bir insan görünce, ondan oluşan toprağı bize getirir. Bizde o toprağı “ şefkat gülünün “ altına sereriz. Bu böyle devam eder gider. GEZGİN—Güller arasında aşı yapılıyor mu? İLİM—Elbette! “Hayal” gülüne “Gerçeği ”aşıladık= “Ümit” gülü oluştu. “İman” gülüne “Hizmet” aşıladık= “Teslimiyet” gülü oluştu. “Hikmet” gülüne “Akıl’ı” aşıladık= “İrade “gülü oluştu. Bu aşıları sürekli yapmak zorundayız. Örneğin: o muhteşem ADALET gülüne KUDRET gülünü aşılamazsak. Adalet hemen sararıp, soluyor. Aciz kalıyor. KUDRET gülüne ADALET’İ aşılamazsak, kudret gülünün toprağında ZULÜM BÖCEKLERİ üreyi veriyor. GEZGİN—bu aşıları siz mi yapıyorsunuz? İLİM! Çelikleri ben hazırlıyorum ama, aşıyı koyup kavuşturan eşim, sevgidir. O ilham kalemini eline alır. Aşılanacak varlığın AKIL perdesini yumuşak –yumuşak aralar. Böylece o varlığın gönlüne ulaşır. Oraya aşı çeliğini bir güzel yerleştirir. Sonrada oluşan kader sicimi ile tatlı -tatlı sarar. Bütün bu işlemleri, bu aşamaları, her seferinde aynı dolgun zevk ve heyecan içinde seyrederim. Sanki o an RABBİM ayanımızdaymış gibi gelir…. GEZGİN! Tercih ettiğiniz güller var mı? İLİM! Aslında yok. Fakat eşim Sevgi: “Hoşgörü” için o benim beş duyum der. “SAMİMİYET” için o benim “AHLAKIMDIR” der. “TEVAZU” için o benim “ EDEBİMDİR” der ama. “ ÜMİT’ E fazlaca düşkün o benim “KANIM” der durur. Birkaç gün sonra, gezginimiz bir kasabaya varmış. Bir dükkâna girmiş. Burası oldukça tenha imiş. Kuytu bir köşede biri oturuyor ve çay içiyormuş. Gezginimiz bu zata sessizce yaklaşmış, yanına oturmuş. Kendisini takdim etmiş ve adını bağışlamasını dilemiş. O zat demiş ki “ bana Adem derler” Gezginimiz başından geçenleri, gül bahçesini, iki soylu bahçıvanı, konuşmalarını anlatmış. Adem’de sonuna kadar dinlemiş. Sonunda demiş ki. O bahçeye “İnsanların kelam bahçesi” derler.

PAPATYANIN SİTEMİ

Bir zamanlar küçük bir papatya varmış. Kocaman bir kayanın siperciğinde yaşarmış. Çevresinde ballıbabalar, katırtırnakları, utangaç mavi mine çiçekleri yaşarmış. Sabah aydınlığıyla genişleyen gökyüzünü izlerler, mutluluk türkülerini bir ağızdan söylermiş. Hepsi birbiriyle dostmuş. Günlerden bir gün, bizim küçük papatya her zamanki gibi güneş doğarken uyanmış. Uyanmış uyanmasına ama eskisi gibi keyfi yerinde değilmiş. İncecik gövdesi kırılıp dökülüyormuş. Herhalde akşam yağan yağmur yüzünden hastalandım diye düşünmüş. O sırada arkadaşları papatyaya seslenmiş. __Hepimiz yavaş -yavaş ölüyoruz”. Papatya duyduklarına inanamamış. Peki, demiş. __Ben neden hala ayaktayım? Neden, benim köklerim sapasağlam toprakta? İlerde mavi-mavi sızlanmış. __“Çünkü seni koruyan bir kaya var. Onun siperinde yaşıyorsun. Sonbahar yağmurları başladı. Bizler selden kendimizi koruyamıyoruz” demiş. Papatya, dostlarının birer-birer yağmur sularıyla gidişine dayanamazmış. “Hayır” diye isyan etmiş. __“ Tükenişinize dayanamam. Ben gelecek yıl burada olacaksam, sizlerde benimle kalmalısınız” demiş. “__Nasıl olacak bu ”? Diye ağlıyormuş can çiçeği. Papatya sonunda arkadaşlarını ikna etmiş. Hepsinin tohumlarını bir-bir toplamış. Kökleriyle sımsıkı toprağa sarılmış. Giden arkadaşlarının tohumlarını göğsüne yapıştırmış. Kış gelmiş! Papatya kayanın kuytusuna saklanmış. Rüzgâra, kara karşı direnmiş. Gözleriyle güneşi aramış. Bir parça gün ışığı görse yüzünü, gövdesini güneşten yana çevirirmiş. Toprağa öyle tutunmuş ki kökleri kalınlaşmış. Soğuktan tohumları korumak için. Sonrada yaprakları uzamış, güneşi izleyen yüzü büyümüş. Sıcak yüzlü ilk bahar geldiğinde dimdik ayakta bulmuş. Bizim güneş yüzlü çiçeği. Ama artık o bir Ayçiçeğimiş. Hiçbir tohum zedelenmeden onunla yaşıyormuş. Dostluğun ölümsüz öyküsüdür Ayçiçeği. O gün bugündür, güneşi izler dururmuş. Söylentiye göre dünyayı ve yürekleri aydınlatan güneş, sevginin ta kendisiymiş. O günden sonra ayçiçeğinin adı güne bakan kalmış.

Kırmızı Gülün Hikayesi

Kırmızı gülün hikayesi bilinir mi Bilmem. Ama ben yine de hatırlatayım. Seneler öncesini. Dünyada aşkın, mutluluğun Umudun ve beyaz gülün olduğu günleri. Tabii bunlarla anlaşamayan gururu da Unutmamak lazım. Bu beş arkadaşın sevinçle Saklambaç oynadıkları günlerdi. Tabii ebe çoktan belliydi: Gurur. Mutluluğu çabucak bulan gurur Aşkı aramaya başladı Aradı ama bulamadı. Düşündü, düşündü Aşkın saklanabileceği tek yerin Beyaz güllerin kucağı olduğunu Çabucak kavradı sonra. Bir çöple beyaz güllerin arasına daldı Çoşkuyla Bir çığlık, bir feryat koptu Yürekleri acılar kapladı. Bir gülün arkasından Gözlerine çöp batmış aşk çıktı Ağlayarak, kanayarak... Aşkın kanıyla ıslanan beyaz güller ise Kırmızıya dönmüştü. Ve aşkın görmeyen gözlerine Işık olmuşlardı, uğruna ölmüşlerdi... Aşk nereye giderse kırmızı gül oradaydı Sevgisini göstermek için. Sevgisini paylaşmak Elinden tutmak Ona sımsıkı sarılmak için. Hep bir parçasının eksik kaldığı Hayata karşı birlikte Gögüs germek için. Kırmızı gül hep aşkın yanındadır Aşk da hep kırmızı gülün içinde saklıdır. O yüzdendir ki aşık bir erkek Sevdiğine hep kırmızı bir gül alır O yüzdendir ki aşık bir kız da O gülü sevgiyle kabul eder.
**Neden diye sormaz hiç, neden mi? Neden aranır mı hiç Kırmızı gülü sevmek için Uğrunda ölmek için..

GÜLÜ TERK

Gülü Terk !karga bülbülü fena kıskanırmış.Ne zaman bülbül şakımaya başlasa,bek sesiyle onu bastırmak için bağırmaya başlarmış. Bülbül arada kızsa da,en iyi bildiği işi yapmaya devam eder, daha bir aşkla şakıyıp dururmuş._Karga bakmış ki bu yolla bülbülü susturamayacak,kurnazlık düşünmüş.Her zamanki gibi seher vakti şakımaya başlayan bülbülün yanına sokulmuş. _Bülbül kardeş boşuna ötüp durma demiş.-Neden diye sormuş bülbül.
Karga kıskançlığının zehrini dostça sunmuş.-bakdemiş.-sen her seher vakti gül için şakıyor,onun için göz yaşı döküyorsun. Ama gül yağını eller sürünüyor,gül sana yar olmuyor.
Bülbül şöyle bir duraksamış,karganın sözleriyle içindeki vesvese örtüşmüş. Doğru diye düşünmüş...-Peki sence ne yapmalıyım..¿Karga ,en doğrucu sesiyle cevap vermiş-gülü bırak dostum,insanlar için ötmeye başlar o zaman gül de senin olur,gülü koklayan da,gül yağını sürünen de.Karganın öğüdünü tutan bülbül,insanların arasına karışmaya karar vermiş. Ogün bu gündür insanoğlu seherde bülbülle değil, kuşluk da karga sesiyle uyanır olmuş..!Ömer Lütfi METE

*********ANLADIM

***Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını, kendimi
bulduğumda anladım.

***Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış, Kendi yolumu çizdiğimde anladım...

***Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat,okuyarak, dinleyerek değil.

***Bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım...

***Yüreğinde aşk olmadan geçen hergün kayıpmış, Aşk peşinde yalınayak koştuğumda anladım...

***Acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden, Neden hiç ağlamadığını anladım...

***Ağlayanı güldürebilmek,ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş, Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım...

***Bir insanı herhangi biri kırabilir, ama en çok sevdiği acıtabilirmiş. Çok acıttığında anladım...

***Fakat,hak edermiş sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını. Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terk ettiğinde anladım...

***Yalan söylemek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet. Yüreğini elime koyduğunda anladım...

***''Sana ihtiyacım var! "Gel''diye bilmekmiş sevmek. Sana ''git''dediğimde anladım...

***Biri sana ''git'' dediğinde,'' kalmak istiyorum ''diyebilmekmiş sevmek. "Git" dediklerinde gittiğimde anladım...

***Sana sevgim şımarık bir çocukmuş,her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan. Büyüyüp sana sımsıkı sarıldığında anladım...

***Özür dilemek değil ''affet beni''diye haykırmakmış pişman olmak. Gerçekten pişman olduğumda anladım...

***Ve gurur! Kaybedenlerin,acizlerin maskesiymiş. Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış. Yüreğinde sevgi bulduğumda anladım...

***Ölürcesine seven istemez,umut edermiş bir gün affedilmeyi. Beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım...

***Sevgi emekmiş. Emek ise vazgeçemeyecek kadar. Ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş...

CAN YÜCEL

_ARTIK DÖNSENDE GEÇMEZKİ BU CAM KIRIKLARI-YÜREĞİNDEN YARALI BİZİM HİKAYEMİZ-KELİMELERİN ANLATTIĞI KADARIM! NE ANLATIRSAM ANLATAYIM! BEN ANLADIĞIN KADARIM.-VARSIN ELLER! GÖNÜL YARASI KAPANIR SANSIN! KABUĞUN ALTINDAKİ SEVGİLİ! SEN KANAYASIN-SEN ANLIMDA YAZISIN! SEN YOKSAN! BENİM BİR KADERİMDE YOK.-YÜREĞİNDE KALSIN SON KURŞUNUM.-KIRILGAN BİR ŞARKININ NOTALARI! ZİRLEMİŞ BİZİ.-DUR GİTME! GÜNEŞE BAKIŞIMI GÖTÜRÜYORSUN BERABERİNDE.-BAKMADIĞIN HER YERDE BEN VARIM! SEN! BENDE VARSIN YOKLUĞUNLA BİR.-SENSİZLİĞİN DUVARIYLA ÇEVRİLİYİM! BİR ŞİİRİ KISKANDIRAN GÖZLERİNLE YAK BENİ.-ÇEKİP GİDENDEN FAZLA! GERİDE KALANLAR TÜKENİR.-GÜCENMİŞ BİR ŞARKISIN SEN! YOL AYRIMINDA.-ÜSTÜME DEVRİLSEDE BU SAGIR KARANLIK.-ZAMANLA ÖYLE DEĞİŞİRKİ İNSAN! ŞİMDİ AYRILIKLAR İÇİN AĞITLAR İSTİYORSUN.-HALA GÖZLERİNDE HÜZÜN! BIRAK GERİSİNİ.-KAR YAĞIYOR ANILARA! ÜŞÜYOR HAYAT.-ELBET! RÜZĞAR VE DENİZ TAŞIR EMANETLERİNİ-ŞEHİR GÜZELSE! SEBEBİ SENSİN. ŞEHİR SULTANSA! TACI SENSİN.-BEN! SANA EMENETİM UNUTMA.-SEVDA! SÖYLENMEYEN CÜMLELERİN ALTINDA EZİKTİR.AŞK LAYIK OLANDA KALMALI_ GÖZLERDE YAŞ YOKSA RUH GÖKKUŞAĞINA SAHİP OLAMAZ

özєNєℓιм ℓєуℓα

sadece benim ol

13 Ekim 2007 Cumartesi

OLMAYAN ZAMANIN SAAT KULESİNDE BEKÇİYİM**SEVGİLİM???

YILDIZLAR!!! ENGEL TANIMAZ

20 KASIM 2007 /MERHABA

SAĞIR VE DİLSİZ YÜREKLİM!

YOL

SENİ SEVMEKTEN BAŞKA BİR YOLUM YOK BENİM!

SENİ SEVİYORUM

GİT! DEDİĞİNİZ GÜNDEN BERİ!***YÜREĞİM! BIRAKTIĞINIZ YERDE SARARIP SOLDU!

YANIMDA KAL

SEN VE BEN! BİR AŞK ŞARKISININ

ömer danış**BİRAZ SEVSEYDİN? ÖLÜRMÜYDÜN!!!!!!!!!!!

BİRAZ SEVSEN ÖLÜRMÜYDÜN!!!

HASRET! BİRGÜN VUSLATI VURMALI! KORKAK BİR YÜREĞE EV SAHİPLİĞİ YAPMAMALI!

O BENİM İŞTE

BAKTIĞIM! GÖRDÜĞÜM! DUYDUĞUM! SENSİN!!!

YEMİN

AŞKIN BENDE ÇIKMAZ SOKAK! ÇÖZÜLMEYEN DÜĞÜM GİBİ

HÜZÜN

İÇİMDEKİ ACIYI İKİYE BÖLSEM !SANA YOLLASAM YARISINI! DAYANAMAZSIN

FARKINDAMISIN!!!!!!!!!

SEN! İÇİMDE YAŞADIĞIM TEK ŞEHİRSİN

******KİME*NE?********

AĞLA! YARALI KALBİM HEPSİ YALAN

ZİGON SEHBA

SEVGİLERİ YARINLARA BIRAKTINIZ! ÇEKİNGEN! TUTUK VE YARINSIZ

TUT ELLERİMDEN

HÜZÜN DOLU BULUTLAR TAŞIRIM! BEN SEVDAYIDA!

AYRILIK’DA SEVDAYA DAİR!

BEN ! SENİ İÇİMDE GÖTÜRMEDİĞİM

SOL YANIM ACIYOR ANNE

SEN! BENİ! TOZLU SAYFALARA KALDIRIRKEN. ÖLMEYİ SEÇTİN.

ZATEN BÜYÜK AŞLARIN ADAMI OLAMAZDIN SEN!!ADRESİM YALNIŞTI KAHRAMANIM YANLIŞTI!!!

CANIMIN ÇOĞU! SENDE KALDI

ÖP

AHIMIZ YERDE KALMAZ AMA AH BİLE ETMEDİM SANA

YARINLAR HEP BÖYLE OLUR YARINSIZ SEVDALARIN

BİZ! BİR CAMIN İKİ TARAFI GİBİ YAKIN.

İKİMİZDE ARTIK YARALI ASKERİZ

GÖLGEM! DÜŞMÜYOR ARTIK! EVİNİN DUVARLARINA

AH KORSAN YÜREKLİM! SON ŞİİRİMİ MEZAR TAŞIMA YAZDIM! VE SENİ GÖMDÜM ORAYA! İÇİM KAN AĞLAYARAK!!

BEN! SENDE ****KAYBETTİM ÖBÜR YARIMI

W.SHAKESPEARE

AYRILIRKEN! KİMLİĞİM! ADRESİM! SENDE KALMIŞ.

ERTELENMİŞ SÖZCÜKLERİMSİN

GÖNLÜMDEKİ! YARANIN SAHİBİ! ADIN AYRILIK OLSUN

*****GİTME

BEN ÖLDÜĞÜMDE! SAKIN ARKAMDAN GELMEYE KALKMA.***ÇÜNKÜ!

ELVEDA

***AŞK! ATEŞ VE SU

AŞK VE ARKADAŞLIK

ATEŞ VE SU

AŞK VE ZAMAN

AŞK VE ÇILĞINLIK

GÜL BAHÇESİ

PAPATYANIN SİTEMİ

canımın içi

Kırmızı Gülün Hikayesi

bu yeryüzünde iki aşkım var !!!!! Biri sen? diğeri Ebru sanatı

GÜLÜ TERK

BENİM AŞKTAN ANLADIĞIM SENSİN

EBRU SANATI AŞKIMMM

GÜLÜ TERK***EBRU SANATI

KOLLARINDA SU GİBİ GEÇERDİ ZAMAN! GİTTİĞİN GÜNDEN BERİ SEVME ÖZÜRLÜYÜM

*********ANLADIM

SENSİZLİK! BİR GECE GİBİ ÇÖKMESİN DÜNYAMA! BANA !!!!AYDINLIĞI UNUTTURACAK KÜÇÜK BİR SEN BIRAK!

HİÇ KİMSE! BENİM SENİ SEVDİĞİM GİBİ!

BENİM! TUTKUMUN TUTSAĞI OLACAKSIN

BİLİRİM BU DÜNYA SENSİZ YAŞANAMAZ***AŞK BİR IZDIRAP

HERKES! KENDİ ATEŞİNİ BAŞKASININ CEHENNEMİNDE SINAR!KENDİ KÜLÜNDE SÖNER!!!!!!!!!!!!

SEN ARTIK BİR BAŞKASININ SEVGİLİSİSİN! YALNIZCA! BU CÜMLEYİ KURMAMAK İÇİN! BİLE ÖLMEK İSTERDİM.

BİZ İKİ HIRSIZ ARASINDA KENDİMİZİ FEDA EDERİZ! DÜNE AİT ÜZÜNTÜLER! YARINA AİT KORKULAR.

BİR YÜREĞİ ESİR ALMANIZ İÇİN! GEREKEN TEK CÜMLE

BEN! SENDE TUTUKLU KALDIM

OYSA HERKES ÖLDÜRÜR SEVDİĞİNİ

TUT YÜREĞİMDEN USTAM

İBRAHİM SADRİ--GÜLCE