AŞK SENİ SEVMEKLE BAŞLAYAN BİR KAİNAT
KAİNATIMA HOŞ GELDİN
GÜN IŞIĞI BİRBİRİNİ SEVEN İNSANLARIN KAPLERİ ARASINDA GÖZLE GÖRÜLMEYEN İPLER OLURMUŞ
İNSANLAR UZAKLAŞTIKÇA İPLER GERİLİR İNSANIN CANINI ACITIRMIŞ
AMA ASLA KOPMAZMIŞ

sadece benim ol

sadece benim ol

***HER KALP!! !YAŞADIĞI AŞK İLE ŞEKİLLENİR!!*****SENSİZ YAŞAMAKTANSA! SENİNLE BİRLİKTE ÖLMEYİ TERCİH EDERİM******SEN BENİM DÜNYAMSIN*******HAYATTA TUTUNDUĞUM TEK DALIM******SOKUL GECELERİME! BİR RÜYA OLUP DOKUN HASRETİME*****SENİN!TOPRAĞINDA BU GÜL YETİŞMEZ!BENİM TOPRAĞIMDADA SEN SOLUP GİDERSİN!******AHİRETİMİ PAYLAŞMAK İSTEDİĞİM ADAM!!!BU ÇORAK HASRET !BİR GÜN VUSLATI VURSUN******SENİN HAYALİN! RUHUMUN HEP BİR KÖŞESİNDE ASILI KALACAK!!******CANIMI YAKIYOR AŞK DEDİĞN TUZAK***KALEMİM ADINDAN BAŞKA AD YAZMAZ****BEN ROL GEREĞİ AŞIK DEĞİLİM****BEN SEVDA BÖLÜĞÜNDE KIDEMLİ ASKERİM****BEN! GİDERKEN EN ÇOK SENİ GÖTÜRDÜM****SANA KIRIK YAŞIYOR HER BİR BAKIŞIM***YIKTIĞIN HAYALLER TEK CAN YOLDAŞIM***BİTMEYEN RÜYALARIMDA HEP SEN VARSIN---------SENİNLE BAŞLADIM! BİTSİN SENİNLE!-----------------------ANLADIM SONU YOK YALNIZLIĞIN-----------------





SENSİZ GEÇEN GÜNLERİMİ****BEN GÜNDEN SAYMIYORUM




KENDİ ZARFINDA SAKLI! BİR VEDA MEKTUBUYUM
***SEN GİTTİN***NE VARSA! GİTTİ SENİNLE BERABER***

ÇÜNKÜ! SENİ SEVMEKLE BAŞLAMIŞTI HER ŞEY***





**ÖMRÜMÜN! *********HER KÖŞESİNDE SENİ BEKLİYORUM******

14 Eylül 2007 Cuma

YALNIZIN DURUMLARI

Sen her şeyi süpüre bilirsin: Sonbaharı süpüremezsin:
YALNIZSA!
Sürekli bir sonbaharı süpürür hep.
Düşünemezsin!
Yanar sobasında YALNIZ’IN üşüyen bakışları.
Lambasında karanlığa dönük
Bir ışık titrer sönük_sönük.
Penceresi dışına kapanmıştır,
Kapısı içine örtük.
YALNIZ! Bin yıl yaşar, kendini bir anda.
YALNIZ’IN! Nesi var, nesi yoksa tümü birden biredir.
YALNIZ! Bir ordudur, kendi çölünde.
Sonsuz savaşlarında hep yener. Kendi ordusunu.
YALNIZ’IN! Sakladığı bir şey vardır;
Boyuna yerini değiştirir, boyuna onu arar.
Biri bulsa diye. ,

YALNIZ!
Hem bilgesi, hem delisidir, kendi dünyasının.
Ayrıca! Hem efendisidir, hem kölesidir, kendisinin.
Tadını çıkaramaz, görecesiz dünyasında hiçbirisinin.
YALNIZ! Sürekli dinleyendir. Söylenmemiş bir sözü.
Sözünde durması YALNIZ’IN yalancılığıdır kendisine.
Hep yüzüne vurur utancı.
O yüzden gözlerini kaçırır gözlerinden.
YALNIZ’IN! Odasında, ikinci bir
YALNIZLIKTIR. Ayna.
YALNIZ! Hep uyanır. İkinci uykusuna.
YALNIZ! Kendi ben’inin sen’idir.
Bu sözde saklanmış bir yalanı, bir gözde okuduğundan.
Bakmaz kendi gözlerine bile.
Her susadığında. O kendi çölündedir.
Kendi öyküsünü ne anlata bilen, ne de dinleye bilen.
Kendi türküsünü ne yazabilen, ne de söyleye bilen.
Bir zamanlar güldüğünü, anımsarda.
Yoğurur hüzün’ün çamurunu, avuçlarında.
YALNIZ! Aranan tek görgü tanığıdır.
Yargılanmasın da, kendi davasının.
Her duruşması ertelenir, kavgasının.
YALNIZ! Hem kaptanı hem de tek yolcusudur,
Batmakta olan gemisinin.
Onun için ne sonuncu ayrılabilir, gemisinden ne de ilkin.
YALNIZ’IN adı! Okunduğun da, okulda ya da yaşamda.
Kimse ‘’burada ‘’diyemez. Ama yok da.
Uykunun duvarında başladı.
Önceleri bir toz gölgesi sanki.
Sonra, bir yumak yün gibi.
Ama şimdi iyice görüyor, örümceğin ağını. Gün gibi.
YALNIZ! Duymuş olduğunun sağırı.
Görmüş olduğunun körüdür.
Ölür-ölür----öldürür. Öldürür –öldürür --- ölür.
Duyduklarını unutur, duyacaklarını düşünür.
YALNIZ’IN! Adına hiç kimse konuşamaz.
O kendi kendisinin sanığıdır.
YALNIZ! Önceden sezer, sonra olacakları.
Paylaşacak biri vardır, anlatır-anlatır ona. Olanları, olmayacakları.
Her leke! Kendisiyle çıkar

Özdemir ASAF